زندگینامه شهید

شهید سید مجتبی ظمانی در سال 1348 در خانواده ای مذهبی در شهرستان شاهرود قدم به عرصه ی هستی نهاد. وی نوه ی حجه الاسلام والمسلمین سید محمد صدر ظمانی (قلعه نوخرقان) ازروحانیون برجسته شهرستان شاهرود و بخش قلعه نوخرقان بوده است. این شهید والامقام پس از اتمام تحصیلات دوره ی ابتدایی تصمیم به یادگیری حرفه ی جوشکاری گرفت لذا در سن 14 سالگی به شهرستان سمنان رفت و گواهینامه درجه یک جوشکاری را از سازمان فنی و حرفه ای با رتبه عالی اخذ نمود واین قضیه مقارن بود با بحبوحه جنگ تحمیلی . روحیه ستیزه جویی با کفار و استکبار از همان دوران نوجوانی با روح و جان مجتبی عجین شده بود به طوری که وی بارها قصد عزیمت به جبهه را نمود اما به دلیل اینکه پدرش از ابتدای جنگ تحمیلی به عنوان بسیجی در جبهه های حق علیه باطل به صورت مستمر ادای وظیفه می نمود و همچنین برادر بزرگترش (سید مرتضی) خدمت مقدس سربازی را در جبهه می گذراند با مخالفت شدید خانواده روبرو می شد، لذا با رفتن به مساجد و شرکت در جلسات متعدد فرهنگی ، تبلیغاتی و پشتیبانی پشت جبهه ادای دین نموده و به ندای رهبر پیر و فرزانه ی انقلاب لبیک می گفت ؛ به طوری که در برخی موارد تا پاسی از شب را جهت انجام این امور در مسجد سپری می کرد.

ساده پوشی و بی پیرایگی ، دوری از تجمل ، احترام خاص به پدر و مادر و برادران و خواهران ، اخلاص در عمل ، ولایت مداری ، عشق به میهن و جدیت و پشتکار در انجام امور محوله و انجام وظیفه شغلی از خصوصیات اخلاقی این شهید والامقام بود بطوری که در محل زندگی و بین اقوام و آشنایان شهره خاص و عام بود.

بعد از اتمام دوره ی سربازی برادرش (سیدمرتضی) که منجر به جانبازی وی نیز شد ، سید مجتبی به ندای امام لبیک گفت و با وجود اینکه هنوز یک سال به شروع سربازی اش باقی نمانده بود با شور و حرارت فراوان به نیت سربازی امام زمان (عج) و نایب برحقش امام خمینی (ره) ، داوطلبانه به خدمت مقدس سربازی رفت و پس از طی یک دوره سخت آموزشی آنهم در زمستان در در لشکر21حمزه و علی آباد قم راهی جبهه شد. شور و هیجان سید مجتبی جهت دفاع از دین ، خاک و ناموس وطن به حدی بود که با توجه به جثه ظریفش پس از مدت کوتاهی از دوره آموزشی به منطقه عملیاتی اعزام گردید که به گفته پدرایشان زمانی که با تعجب فراوان از مسئول مربوطه علت را جویا می شود مسئول مربوطه سید مجتبی را در میان افراد تنومند و نیرومند فردی بسیار زیرک تر و چابک تر معرفی می کند و اظهار داشته شما هنوز فرزندتان را نمی شناسید و از استعدادهای درونی وی به طور کامل آگاهی ندارید! سید مجتبی با وجود خوی هیجانی و سرزندگی، بسیار خود دار و صبور بود بطوریکه در مدت دوره ی سربازیش بیمار شده و زیر تیغ جراحی می رود ولی برای جلوگیری از ناراحتی خانواده و اعزام وی به شاهرود و تاخیر در انجام وظیفه ی دفاع از میهن این خبر را به خانواده اعلام نمی کند تا پس از بهبودی کامل این حادثه را اطلاع دهد. و بالاخره در منطقه عملیاتی ((نهر عنبر )) در حالی که شکوه و ایثار و فداکاری را به سرحد خودرساند مرثیه سرخ شهادت را نجوا کرد . تاریخ شهادت این سرباز افتخار آفرین امام و ولایت 21/4/1367 اعلام گردید. نکته حائز اهمیت در مورد این ثلاله زهرای اطهر (س) این است که پیکر پاک سید مجتبی نیز همانند مادرش حضرت زهرا(س) مفقود الاثر می باشد و با گذشت سالها چشم انتظاری ، خانواده، مشتاقان و علاقمندان به وی هنوز در انتظار خبر یافتن پیکر ایشان می باشند. شهید سید مجتبی ظمانی قبل از شهادتش خطاب به مادر وصیت کردند که راه انقلاب و دفاع از ارزش های اسلامی پس از شهادت ایشان ادامه پیدا کند و در شهادت تا ظهور ولی عصر (عج) بسته نماند.

"یاد و خاطره این شهید و همه ی شهدای والا مقام جنگ تحمیلی گرامی و شادی روحشان صلوات

به نقل از برادر شهید: آقای سید محمد ظمانی